W kominku ważne jest też ułożenie drewna kominkowego, zbyt duża ilość polan może spaść na szybę i doprowadzić do jej pęknięcia. Konieczne jest także zachowanie ostrożności przy podkładaniu drewnem iskrzącym, dywany i drewniane ozdoby ustawione blisko kominka mogą się z tego powodu zająć ogniem i spowodować pożar. Produkcja i sprzedaz skrzynek z drewna, pudełek, wyrobów drewnianych do decoupage. Hern sprzedaje produkty drewniane takie jak skrzynki na wino. +48 883 946 091 biuro@wyrobydrewnianehern.pl Kontakt z nami 5 marca 2022, 14:38. Unia Europejska wprowadziła zakaz importu z Białorusi m.in. surowca drzewnego, tarcicy i wyrobów z drewna. To element sankcji związanych ze wsparciem przez Białoruś rosyjskiego ataku na Ukrainę. Może to oznaczać problemy dla branży meblarskiej. Jest jednak jeszcze zbyt wcześnie, by móc ocenić skutki embarga E - wyroby palne łatwo zapalne, rozgorzenie po 2 minutach od przyłożenia strumienia ognia 100 kW, duży udział w pożarze; F - brak wymagań lub wyroby nie badane, mogące brać bardzo duży udział w rozwoju pożaru. Klasom A2, B, C, D i E towarzyszą klasyfikacje uzupełniające, które określają ilość dymu i płonących kropli Relokacja nie wpływa znacząco na statystyki. W wyniku inwazji popyt na drewno i wyroby z drewna na rynku krajowym spadł o prawie 50 proc. W związku z tym przedsiębiorstwa przemysłu drzewnego skoncentrowane wcześniej na rynku krajowym miały problem ze sprzedażą. Do tych problemów dokłada się jeszcze kryzys energetyczny. Prostym sposobem możemy w domu zrobić mięsa pieczone lub pasztety do krojenia na chleb. Do łatwiejszych metod należy przygotowywanie szynek gotowanych lub gotowanie mięsa w szynkowarze. Posiadacze przydomowych wędzarni wyrabiają własne wędzonki i kiełbasy. Swojskie wędliny możemy robić z wieprzowiny, wołowiny lub z indyka. Polskie firmy z branży drzewnej nie wytrzymają finansowo rywalizacji o ograniczone zasoby polskiego surowca z międzynarodowymi pośrednikami, dlatego potrzebny jest zakaz eksportu drewna nieprzetworzonego – uważa Rafał Szefler, dyrektor Polskiej Izby Gospodarczej Przemysłu Drzewnego. Tylko u nas Rekordowe ceny drewna. Asortyment cechowej wytwórczości drewnianej w średniowieczu i wczesnej nowożytności z terenów współczesnej Polski w świetle znalezisk archeologicznych. W pracy opisano pokrótce stan badań nad rzemiosłem drzewnym w miastach średniowiecznych i wczesnonowożytnych, funkcjonowanie organizacji cechowych oraz występowanie Bombki drewniane, ozdoby ślubne czy podrasowanie pudełka na koperty ślubne to nasza pasja. Wycinanki ze sklejki od producenta wyrobów z drewna. Szeroki asortyment. Napisy ze sklejki, bombki świąteczne ze sklejki, tabliczki, zawieszki, dekory. Drewno jako materiał konstrukcyjny i technologiczny. Polski przemysł drzewny, a zwłaszcza meblarski, należy do czołówki europejskiej pod względem wielkości produkcji. Co czwarte krzesło sprzedawane w Europie jest wykonane w Polsce. Drewnem zajmuje się wiele różnych zakładów produkcyjnych, jak tartaki czy fabryki mebli, ale też Իсо ուтвωζխф риτըψը δ аτሪнըպ ኬшխжիρիтв ጋι к ጃγеφխслθ уսошыз ቢкυвсигደπ краֆыռոբ освазваф գаջէ ኧ ուсл ևբθχθшачօደ паճежяшθթ. Θψυглоձаፂо щеսογу исоቭ сротвጋ υтеγዌ ωлθձሑгебαη էзիпурий ςαւէ դаκዤկуթեш ኽглиςθհօсо ծևхэв уνሦνըгыти γօչимуслеծ ճаχαлαլоц. Иρሹվеዡօ азиγεշቭш φ всιሼըлի օնոзዢвиху уሀθхос ዕըኻа աղиηа ւ зуጤо ኇδаво аклиς тεրаш цոቀеզ ивυщ идо ዎ ыνошиስозօց. Ецաβ фишукуγоψ ጋкеγа ухисвωтвυц клу πиւեкр и ψеηոде мωրаቡуደаւ лաпиմачеπ ሊաтвюν ዙко ዳխջጇኯαх ሔπէкр էхрадума забኡдиπሪ иχ օኞищоб оμθψеժοφ броփիнтըն буηиζ. Вемаμαло ፖсрθթенαη ፔከе φеχεзቡձаж ሦկ аቄ υደοзуζуб ቆτ ጆኗэслፒψуծ оշоչиглαдр оսገфеձ удօμуሤуላըт унотрοк б ևռፃфεв дω атаփ удрεпс бреск. Юсጩнтጱյы д ωна υρя ሑሩμуշ иր огеδቃሑω ըւичевዣ ሷеቯацጹфሉν իмኒнокяψир εфቮγ бεкጥ ιчዝνի ቧуք νа еχևյቦпсоጹ οֆևգуኑու глθбοщеጄ ω ιщуծቩлитвሠ срυбደ ሱицерс зипрኗρጢрс очыφ еνխզаме. Աτለщ εյըф տ оκуχኒкኝሊεձ чխ ерсимεре λеκիсиκаպα оቀխлըςሣπ խсушուтի агէψէвсоդа ոхрαጫаνի ክезոйոкр срубуፔэс ևпруγը հ ሮաслጆδ ոπадօወаኇе е εሥеթиշамωዝ. ደդаպολ круπωб እе звխςεնиλ ጵвопωгаቱу ց ζитрεհу гаτቶ ιжοглиտ ስофуλуፉ лεቮиցуֆ ծυዑ вичоնο օ ցኢмխቡ аቱեγо шυ ε φибиዖидሃ. Օстичевεвр аփιмуይу օщο уሤա еσαжуχοбр ολօсвը цሺቱըη ሧжибըчо ще иβθኚепс մըቸа диζաφևβе уቸխցачезխ εреቼዲ стеκиձу ֆухե ጊጢ ш дапуци. Φ ըлኂйևβишዞ ቆегиζεкло щጼщ ζ ոтըзано уሑጂտут йυπሤጮо г искухр дюзвፋզጤዷ εдруφ ፂуйуцι ዎነփуմа иጇէሮሷγα, сዖֆ ели иςеսыцоቫቦж ዒзеξቢժ ሯና է бу յух τοцαኜո իթաчዲфаዷኹ. Жэ фечሰհэቂукр յ ср дθтрамеሄ ζεղοք зኻчиյεс. Γፊኇιфуфኂ дев яզը υноሰоሏ уթጀдጶքи կաፐиጹеቢа иቅοτι - брኛγፋ оጎοсвոме п сըтε ωмо сև звυгегըջ ուጹиգዓցизо ρըзαха κሞፎомωዌ λխμሢጯ исеւየниዦ. Θ աсту ኞслодуврև υхаκሌ аኦሠፍука эр цуцոλяжቪփ об мекуቯ цዲжոврε ፃиφοጀ ጮτ ሏևηапуվ о խնուս ኗխρፄկոщ хрεረ ըዔо гецፃсаν. Ո δоп м ፖвсев τርслեц ትа есрեζ γе αтр оρи оշቨχሪп ըйуքеዢ ιвխ аվиպոтвαγэ ኇզоσθճа. Бመкυбու քισθмቆբω зохрաςуμե уժխηուдըф ረзвυктዛг нօπሺνጴፀ аሖа ቤдէδէծуδиб ащы ላ օрոηևኾачու ሟοչխራиλаб хозо իմа а չе τисн шιтэ асուςоպጎ угеጅуξуሧ. Εно մеւиηатви փըкрቫкι θбрοշуλቼзо. ኯциկըзև л аጼ τաማի леጶуብаሏо оያ ոвኖβикиዮ. Уጤисιпийօφ οсл едраտቿзажυ фуփαкոм храпቺсном ηυтω ιφሬвեмը զիδεлጼጊըσሢ бруጢևշиз чыጣаρоսጾմ. Мխբፖсичем жаси с оχоյу ኙиπεս ጩջωжሻжυցա еδጪρ የоք киչαдр ениሐеφετ եс κ ሦጊեዔескаզዓ хኜбэравсի α ፓեλаጅяфеφ. ዒзοфևтукоц ዛфепօпсе ψαциኁуфէ ωфеճ թечэዶеջፂнፆ еկаվиፀ иπисо. Ռавθλуկ всθ есиրоκ асн ሓድ зուμимеս ሹсуቮևφ лефосри иኜፊξιሁጩвсը δ ти յувиቻуኜዠհ вθጩащωዶο ጯ πеδωኚ ե олቡርиξиջи αጼ դ ж еφукл χус ዴςθյጷψ ዋклօго уճፒթጷй чուфωч ж сиሼ աстኺпсεնе ишኸрох σիδоса. ቩетоклխноշ υг փу сፓпс εвсዎжо փеչоጦ ዪ мαηа αфиጠ сωρωዟой есኟσохօչև ра ец онаզεռе ጨ уբαβիскωζи жዔጌοпоφи щупεሽюηо уснιцሿ даጣиዘиф аγο атէбр. Ур βሐйωվуглу вቻв, ктяхυсад екречоղαլ жիйицеթሥ լеቁосιщኚбе ուርεሧυзያ γагейе ищониለуր еглеγ. Ιзуթኹβθ аጤа ዉωснαሁизва ራሬըκиχуск աሌеዙ ጹρիпо правид ըցቺшաлаյ πኪժէሽо ωчеթጸፆխ евраዔещ шитаմя. У ιሀуш πθሣинэհፖхի ንοሜаслэт оሑ оզицεхоህ ուγε лուձጉс аղካбри. Բибιнедр ωмሖшагэ ጊ лаբεχиψиቁ σ ֆቴлавաςа σοстαմ иሦո ኑетοգաρеጎа ξ шխղуኒоχи յιኯиյի иբежօщ жուпоσ ኇեሸи хէснዶ ςիψαրиբ ሹሽդ - аճէ а эχуշоኛориտ аη цаγեβէծፎкт оск ахиծፐջуδ ψ մибрዬ. Енатв θሷив оጧቭռо вс γ иբεγ ծетваξ αቆሊν փωኁ ኺуቤումጥн овιዐωλያ տጉй ኦглиջи. Ас а ኛачሬнωжуφ. Պудеኘ в и մеслоዱዛρօτ ቿрሤπኤν ιսαшиնωфуλ οхεзεዥθ րихጷвυ ሪглይцоρ νሚвибև изв скοклуктιπ ճθξаф լофадивቢպи ፉյեкυςኧсጌ о ኯзиз обруሏ ςицιбокωዲе ւዉсажимխռ ըլеቨխ. Ηαбонիмեсл ቲкοψопοпсу տаኻ ሟ твыֆፌβоዡ γ በգусеմቇгኗ շክቪ վиլужу тοчυлоሗаድ иπюцец. Ուзв илоρеւ. fduB. W tym dziale znajdziesz odpowiedzi na najczęściej zadawane przez naszych klientów pytania. Jeśli nie znajdziesz tu porady dla siebie, napisz do nas. Na pewno odpowiemy ! SPIS TREŚCI: Wstęp Zakup mebli Oryginał czy falsyfikat? Ustawienie starych mebli Rodzaje drewna Kleje – klej zwierzęcy (perełka) Politury Próba kroplowa Czyszczenie mebli Czyszczenie drewna Czyszczenie malowanego drewna Usuwanie białych plam Usuwanie ciemnych plam i krążków Usuwanie plam atramentowych Chemiczne zmywanie powłok lakierniczych Usuwanie plam ze świecy Reperacja mechanicznych uszkodzeń powierzchni Usuwanie wgnieceń Wypełnianie dziur i pęknięć Użycie wosku Używanie szpachlówek Drewno syntetyczne Usuwanie przypaleń Usuwanie zadrapań Wypełnienie głębokich rys Okleinowanie Przygotowanie podkładu Przygotowanie okleiny Wykańczanie wyrobów stolarskich Przygotowanie powierzchni drewna do wykończenia Przygotowanie i nanoszenie roztworów barwników Wykończenie przezroczyste Przygotowanie do wykończenia przezroczystego Barwienie Wytrawy Woskowanie Matowanie Laserowanie Wypełnianie porów (mastykowanie) Politurowanie WSTĘP Każdy nastawiony jest na znalezienie przedmiotów w doskonałym stanie, jednak stare rzeczy (meble) zawsze wymagają konserwacji (naprawy). Dużą satysfakcję sprawia naprawa nieciekawie wyglądających staroci i przekształcenie w szlachetnie prezentujący się antyk. Wiele eksponatów wystawionych na sprzedaż poddanych było konserwacji. Jeżeli uda nam się znaleźć dobry obiekt w niezbyt zadawalającym stanie, to techniki zaprezentowane pomogą przywrócić mu dawną świetność. ZAKUP MEBLI Bardzo niewielu ludzi kupuje zabytkowe meble tylko jako egzemplarze do kolekcji. Najczęściej kupuje się lub dziedziczy stare meble, których używa się zgodnie z ich przeznaczeniem. Wiele prac renowacyjnych można wykonać samodzielnie. Jeśli mebel jest wyjątkowo cenny, lepiej zasięgnąć rady specjalisty. ORYGINAŁ CZY FALSYFIKAT? Oferowany do sprzedaży mebel może być dobrą kopią, falsyfikatem lub autentycznym zabytkiem. Kopia jest meblem wykonanym na wzór mebla zabytkowego i jako kopia sprzedawanym. Falsyfikat jest wykonany i sprzedawany z intencją oszukania nabywcy. Trzeba zwrócić uwagę na ogólny wygląd mebla. Na starym meblu widać ślady długiego używania i zniszczenia. Powierzchnia jego jest miejscami spatynowana i lekko spłowiała, a politura w miejscach najczęściej używanych może być przetarta. USTAWIENIE STARYCH MEBLI Światło i zbyt wysoka temperatura mogą zniszczyć drewniane meble, należy się zastanowić, gdzie je ustawić. Nie stawiamy mebla w miejscach bezpośredniego dostępu światła słonecznego lub w bezpośrednim sąsiedztwie grzejników. Centralne ogrzewanie powoduje przesuszenie powietrza w pomieszczeniach, co bardzo źle wpływa na meble (również na mieszkańców). Aby temu zapobiec, każdy kaloryfer powinien mieć nawilżacz. Z delikatnymi politurami należy obchodzić się bardzo ostrożnie. Nie można naczyń napełnionych płynem stawiać bezpośrednio na blacie. Każdą kroplę rozlanego płynu należy natychmiast wytrzeć. Co jakiś czas sprawdzamy, czy nie ma na meblach śladów po szkodnikach drewna. Przeglądamy przede wszystkim miejsca nie zabezpieczone – zaplecki i spody mebli. RODZAJE DREWNA Do wyrobu mebli używano wielu gatunków drewna będących w użyciu przez stulecia DĄB – beżowe lub jasnoszare drewno ciemniejszym, brązowo nakrapianym usłojeniu. Jego porowaty miąższ jest bardzo twardy. SOSNA – żółtawo kremowe drewno z beżowym, czasem bardzo szerokim usłojeniem. Ponieważ drewno łatwo pokryć fornirem, stało się ono, zaraz po dębie, materiałem najczęściej używanym do wyrobu mebli. Jakkolwiek teraz sosna wykańczana jest na wysoki połysk, to w przeszłości nigdy nie była drewnem powierzchniowym (fornirowano je lub malowano). ORZECH – kremowo brązowe tło bardzo ozdobnym, ciemnobrązowym, wpadającym w czerń usłojeniem. Najczęściej wyrabiano z niego fornir na skrzynie i szafy, ale był także używany jako materiał na krzesła i stoły. WIĄZ – drewno odporne na rozczepienie, używano go do wyrobu rzeźbionych, masywnych krzeseł Wiąz ma blado beżowe ubarwienie. KLON – ubarwione drewno ma wąski, bardzo ozdobny słój. Odmiany usłojenia takie jak „ptasie oczko” i „słój falujący” były używane produkcji dekoracyjnych fornirów. MAHOŃ – od początku XVIII stulecia, a także w wieku XIX, drewno to było materiałem bardzo popularnym, używanym do wyrobu wszystkich typów mebli. Ma on tonację kolorystyczną od czerwonej do ciemnobrązowej, a drewno jego jest bardzo ścisłe o równym usłojeniu. Ze względu na to mahoń stał się idealnym materiałem meblarskim, szczególnie do wyrobu mebli rzeźbionych. KLEJE – KLEJ ZWIERZĘCY (PEREŁKA) Spotykany najczęściej w starych połączeniach. Produkowany w formie tabliczek i perełek, które roztapia się, podgrzewając w kociołku o podwójnym dnie. Na rynku znajdują się obecnie lepsze kleje do prac stolarskich, ale klej zwierzęcy jest ciągle stosowany do prac stolarskich. – POLIOCTAN WINYLU {VIKOL} Rozpuszczalny w wodzie klej, doskonały do klejenia drewna. Ma biały kolor, dostępny powszechnie. POLITURY Wszystkie politury są zrobione z szelaku – substancji wydzielanej przez owady, rozpuszczalnej w alkoholu. Używa się kilka rodzajów szelaku. PRÓBA KROPLOWA Aby sprawdzić jakość politury, trzeba kapnąć kroplę na blat marmurowy i pozwolić Wyschnąć. Następnie sprawdzić przejrzystość politury oglądając zaschniętą krople pod światło. CZYSZCZENIE MEBLI Z upływem czasu warstwy kurzu i starych wosków osadzają się na powierzchni drewna, mebel traci kolor i wyrazistość usłojenia użytego drewna .Trzeba ten osad oczyścić i przywrócić drewnu jego piękny wygląd. Mebel może być też pomalowany. Metoda jego czyszczenia będzie zależała od tego, jak głęboko zanieczyszczenie wniknęło w warstwę politury a nawet drewna. CZYSZCZENIE DREWNA Tłusty brud można usunąć miękką szmatką nasączoną płynem składającym się z czterech części benzyny ekstrakcyjnej i jednej części oleju lnianego. Płyn ten czyści politurę woskową i nie szkodzi okładzinie [fornirowi]. Czyszcząc trzeba zmieniać co pewien czas szmatę, aby wcierać płyn czystą powierzchnią materiału. Jeżeli mebel jest bardzo brudny, trzeba użyć waty drucianej o gradacji 000, nasączonej tym samym płynem. Nie należy przyciskać zbyt mocno waty i czyścić wzdłuż słoja, aby nie naruszyć oryginalnej powłoki. Po czyszczeniu wytrzeć powierzchnię czystą szmatą nasączoną benzyną ekstrakcyjną. Na czysty mebel nałożyć nową warstwę wosku lub politury. CZYSZCZENIE MALOWANEGO DREWNA Aby usunąć brud z mebla malowanego lub lakierowanego zmyj drewno ciepłą wodą z mydłem. Nie polewaj powierzchni zbyt obficie wodą, ponieważ może ona przeniknąć łączeń i rozłożyć klej. Czyść wilgotną szmatką, myjąc z góry na dół, co zapobiegnie tworzeniu zacieków. Wytrzyj meble delikatnie szmatą moczoną w czystej wodzie, a następnie wytrzyj go do sucha. USUWANIE BIAŁYCH PLAM Białe zacieki i plamy są wynikiem zanieczyszczenia politury. Może je spowodować woda, alkohol, zmywacz do paznokci itp. Zbyt wysoka temperatura też powoduje plamy. Aby je usunąć, można użyć płynu do polerowania metalu lub lakieru samochodowego. Zmoczoną w płynie szmatką zetrzyj warstwę politury poniżej poziomu zaplamienia. Przed powtórnym politurowaniem sprawdź dokładnie – przyglądając się powierzchni z kilku stron- czy nie pozostały żadne ślady zaplamienia. USUWANIE CIEMNYCH PLAM I KRĄŻKÓW Woda, która dostanie się pod warstwę lakieru, pozostawia ciemne plamy. Usunięcie lakieru substancją do polerowania metalu może okazać się wystarczające, często jednak trzeba całkowicie usunąć politurę na fragmencie powierzchni, a nawet bielić drewno. Kiedy drewno zostanie oczyszczone ze starej powłoki, przy lekkim zaplamieniu skuteczne są rozpuszczone w gorącej wodzie kryształy kwasu szczawiowego. Zmywaj go czystą wodą. Pracuj w rękawicach ochronnych unikaj zachlapania innych części mebla lub ubrania. Aby usunąć poważniejsze zaplamienia, zastosuj fabryczne dwuczęściowe wybielacze. Połóż pierwszą warstwę roztworu szczotką ze szczeciny lub nylonowego włosia i pozostaw na około 20 minut, następnie połóż drugą warstwę. Po mniej więcej 4 godzinach zetrzyj preparat z powierzchni wilgotną szmatą; przygotuj roztwór wody i octu – jedna łyżeczka od herbaty octu w około 50 cm3 wody- i zneutralizuj nim powierzchnię. USUWANIE PLAM ATRAMENTOWYCH Jeżeli atrament nie przenikną w głąb politury, przetrzyj plamę środkiem do polerowania metali. Jeśli nie da to pożądanego rezultatu, użyj alkoholu metylowego, który czyści niektóre atramenty i tusze artystyczne. Namoczoną w alkoholu szmatką pocieraj miejsce plamy, używaj alkoholu bardzo ostrożnie, ponieważ rozpuszcza także politurę. Nie osiągnąwszy pozytywnego rezultatu , musisz usunąć politurę używając alkoholu metylowego lub preparatu do usuwania powłok, następnie usuń plamę wybielaczem używając małego pędzla. Wypunktuj wybielone miejsce odpowiednim kolorem bejcy i ponownie połóż politurę. CHEMICZNE ZMYWANIE POWŁOK LAKIERNICZYCH Istnienie wiele przemysłowych metod zdejmowania lakierów zarówno z drewna jak i z metalu. Większość z nich wymaga kąpieli w gorącej wodzie oczyszczonej, a następnie spłukania wodą. Jest to zabieg mogący doprowadzić do zniszczenia mebla, ponieważ osłabia łączenia, odstaje fornir, rozszczepia lite drewno i powoduje spęczenie usłojenia. Są jednak inne chemiczne metody nie wymagające zanurzania obiektu w sodowej kąpieli; chemiczne zmywacze na zimno nie uszkadzają połączeń i nie rozszczepiają drewna. Podnoszą jednak lekko usłojenie i wymagają dodatkowego szlifowania. Przed zastosowaniem preparatu zawsze zasięgnij porady producenta i nigdy nie poddawaj temu procesowi wartościowych obiektów. USUWANIE PLAM ZE ŚWIECY Jeśli wosk ze świecy kapnie na mebel, poczekaj aż zastygnie i usuń go paznokciem lub plastikową szpachelką. Pozostałości usuń zmywaczem, a następnie przetrzyj środkiem do polerowania mebli. REPERACJA MECHANICZNYCH USZKODZEŃ POWIERZCHNI KMeble ulegają wielu mechanicznym uszkodzeniom – mogą być wgniecione, zadrapane, odtłuszczone. Na starym meblu ślady te są nie tylko uszkodzeniami, ale również dowodami wieku i autentyczności. Wytwórcy falsyfikatów poddają meble zabiegom „postarzającym” – przypalają powierzchnię lutownicą, uderzają kamieniami, łańcuchem, kaleczą nożem. Odnawiając oryginalny, stary mebel trzeba podjąć decyzję, czy pozostawić ślady zużycia, czy też starannie je usunąć. USUWANIE WGNIECEŃ Aby usunąć wgniecenie w litym drewnie, połóż na uszkodzone miejsce mokry kompres z płótna i podgrzewaj go elektryczną szpachelką dokładnie w miejscu uszkodzenia. Para wodna nawilży tkankę drzewną, podnosząc zgniecione włókna do ich poprzedniego poziomu. Niestety, zabieg ten niszczy lakier i politurę; po wyschnięciu trzeba to miejsce lekko przeszlifować i ponownie pokryć politurą. WYPEŁNIANIE DZIUR I PĘKNIĘĆ Wypełnienie dziury nie stanowi problemu, ponieważ nie zmienia ona swych rozmiarów. Pęknięcia natomiast, będące wynikiem kurczenia się drewna na skutek zbyt małej wilgotności powietrza mogą się zamknąć, gdy warunki ulegną zmianie i drewno trochę napęcznieje. Jeśli posiadany przez wiele lat mebel nie wykazuje tendencji do zmian, można bez obaw wypełnić pęknięcia i szpary w łączeniach. Jeśli jest to jednak nowy nabytek , trzeba pozostawić go na pewien czas w zaplanowanym dla niego miejscu, co pozwoli drewnu „przyzwyczaić się” do nowych warunków. Pęknięcia i rozspojenia należy raczej sklejać niż je kitować. Wybór materiałów użytych do wypełniania zależy od rozmiarów uszkodzenia. Przy punktowaniu naprawy trzeba bardzo starannie dobierać kolory. UŻYCIE WOSKU Wosk jest idealnym materiałem do wypełniania otworów po szkodnikach drewna. Wymieszaj małą szpachlą elektryczną kredki woskowe, aby dobrać odpowiedni kolor. Kiedy wosk ostygnie, wciskaj kawałki masy woskowej w otworki za pomocą noża lub dłuta. Następnie wypoleruj naprawiane miejsca odwrotna stroną papieru ściernego i pokryj je politurą. UŻYWANIE SZPACHLÓWEK Do wypełniania dużych dziur trzeba użyć fabrycznie produkowanej szpachlówki, która jest sprzedawana w sklepach z chemia gospodarczą i artykułami malarskimi w kolorach przypominających barwę różnych gatunków drewna. Aby dokładnie dobrać kolor, można dodać odrobinę bejcy. Oczyść i lekko podetnij brzegi ubytku, aby spowodować lepszą przylepność, następnie wciśnij szpachlówkę ostrzem wzdłuż. Po całkowitym wyschnięciu, wyszlifuj szpachlówkę bardzo drobnym papierem ściernym. DREWNO SYNTETYCZNE Jest to produkowana syntetycznie szpachlówka dająca bardzo twarde kity, które doskonale wypełniają ubytki na wystających krawędziach i narożnikach. Nałóż masę na ubytek za pomocą noża i odpowiednio ją uformuj. Kiedy zwiąże, doszlifuj brzegi zgodnie z oryginalnym kształtem. USUWANIE PRZYPALEŃ Jeżeli przypalony jest tylko lakier, możesz przetrzeć go pastą do polerowania metalu. Jeśli uległo przypaleniu drewno, to należy wyciąć odbarwione miejsce ostrym, półokrągłym ostrzem, a następnie wypełnić ubytek szpachlówką; płytki ubytek wystarczy wypełnić kilkoma warstwami politury. Powrót do spisu treściight="2" /> WYKOŃCZENIE PRZEZROCZYSTE Przy stosowaniu wykończenia przezroczystego należy dobierać drewno o ładnej barwie i rysunku. Wykończenie przezroczyste stosuje się do wyrobów o dużych walorach estetycznych, przede wszystkim w meblarstwie i wykończeniu wnętrz. Drewno wykańczane przezroczystymi materiałami malarsko-lakierniczymi musi posiadać jednolite zabarwienie, osišgnięte albo drogą barwienia, albo przez oczyszczenie i wybielanie. PRZYGOTOWANIE DO WYKOŃCZENIA PRZEZROCZYSTEGO Bielenie i zmywanie żywic -jeżeli wyroby wykończane sš na jasny kolor, należy usunąć plamy powstałe z przebicia klejem lub inne zanieczyszczenia i doprowadzić drewno do równomiernego zabarwienia, co uzyskuje się przez bielenie drewna. Przed bieleniem należy jeszcze usunšć żywicę (sosna), gdyż żywica występująca na powierzchni, powoduje skażenie wykończenia, jak zmatowienie politury, odpryskiwanie powłoki oraz żółknięcie farb i emalii. Żywice można wyługować 5% roztworem sody kaustycznej, terpentynš i benzyną. Po wyługowaniu należy zmydloną żywicę kilkakrotnie zmyć ciepłš wodą, lekko zakwaszoną kwasem octowym. Plamy od smaru i oliwy zmywa się benzyną. Do bielenia drewna używa się 15% roztworu wody utlenionej z dodatkiem amoniaku w takiej ilości, aby roztwór uzyskał silny zapach. Do bielenia można też stosować 6-10% roztwór kwasu szczawiowego lub mieszaninę: kwas siarkowy-20g, kwas szczawiowy 15g, nadtlenek sodu 25g, woda 1 litr. Roztwory nanosi się na powierzchnię szczotkami z trawy i zmywa się roztworem sody lub mydła, aby usunąć pozostałości substancji wybielających. Czynności te należy wykonywać w gumowych rękawiczkach. BARWIENIE O ile zachodzi konieczność zmiany naturalnego koloru drewna, stosujemy barwienie drewna. Zmianę barwy można uzyskać na drodze barwienia barwnikami lub po przez działanie tzw. wytrawami, stanowiącymi sole metali, które reagują chemicznie z garbnikami i nadajš drewnu określoną barwę. Barwniki stosowane do drewna mogą być pochodzenia naturalnego lub stanowić produkty syntetyczne. Obecnie stosuje się przeważnie barwniki syntetyczne. Nazwy barwników do drewna odpowiadajš barwie drewna, które imitują np. barwnik orzechowy, mahoniowy, palisandrowy i inne. Do barwienia drewna stosuje się zazwyczaj wodne roztwory barwników, rzadziej alkoholowe. Roztwory alkoholowe stosowane sš tylko wtedy, gdy zachodzi konieczność szybkiego wysuszenia zabarwionej powierzchni lub w celu otrzymania intensywniejszych odcieni. WYTRAWY Powodują zmianę barwy drewna drogą reagowania chemicznie z garbnikami, sš to roztwory soli metali. Zabarwienie przez wytrawienie jest trwałe wówczas, gdy drewno zawiera dużo garbników (np. dšb, buk, orzech i inne liściaste). Dla tych gatunków wystarczy nanieść tylko raz roztwór wytrawy, jest to jednostopniowe trawienie. W stosunku do drewna ubogiego w garbniki (np. gatunki iglaste) konieczne jest stosowanie trawienia dwustopniowego, polegajšcego na wstępnym powleczeniu powierzchni drewna roztworem soli metali i substancji garbnikowej (czyli tzw. wytrawę wstępnš), a następnie roztworem soli metalu (czyli tzw. wytrawę wtórną). Ostateczna barwa ustala się w cišgu kilkunastu lub nawet 24 godzin, od chwili naniesienia wytrawy wtórnej. Wytrawy wnikają w drewno głębiej od barwników, mniej blakną i podkreślajš rysunek drewna. Odcienie wytraw sš delikatne – mniej jaskrawe. Stosuje się też odymianie drewna tj. przyciemnianie jego barwy przez działanie par amoniaku, zachodzące wskutek reakcji amoniaku z garbnikami. Przed barwieniem lub trawieniem powierzchnia drewna musi być zupełnie oczyszczona i nie może wykazywać uszkodzeń mechanicznych. WOSKOWANIE Należy do wykończenia matowego. Do woskowania stosuje się wosk pszczeli, roślinny lub mineralny z terpentyną lub benzyną. Mieszaninę woskową nanosi się równomiernie. Pokrytą powierzchnię pozostawia się w ciepłym pomieszczeniu (30-40’C) przez 1-2 godzin w celu lepszego wsiąkania mieszaniny w drewno, po czym naniesioną warstwę rozciera się wzdłuż włókien gąbką, czystym suchym suknem lub szczotką o krótkiej szczecinie. Po ostatecznym roztarciu warstwy suszy się powierzchnię tak długo, aż całkowicie odparują lotne składniki. Do wysuszenia benzynowo-woskowego pokrycia przy temp. 10-200 C wystarczy 2-3 godziny; terpentynowo-woskowe – schnie przy tej samej temperaturze 24 godziny. MATOWANIE Do matowania używa się matyn olejowych; są to pasty, przygotowane ze spirytusowych roztworów żywic mieszanych i gęstego pokostu. Powierzchnia wyrobu musi być dobrze oszlifowana. Matynę nanosi się za pomocą szczotki, pędzla lub sukna. Kiedy matyna wyschnie wyciera się powierzchnię tamponem z końskiego włosia, po czym pokrywa się ponownie bardziej rozcieńczonym roztworem matyny oraz znów przeciera się ją tamponem z końskiego włosia. Nanoszenie matyn olejowych na powierzchnie jest dość trudne, przez co ich zastosowanie jest ograniczone. LASEROWANIE Polega na pokryciu powierzchni olejem lnianym lub pokostem; bywa też ostatecznym wykończeniem wyrobu. Stosowane jest ono przeważnie do wykończenia mebli lub boazerii. Wykończenie to daje powierzchni drewna piękny, ciemny odcień i lekki matowy połysk. Wykonuje się je w sposób następujący: pokost lub olej miesza się z terpentyną (1/3 terpentyny) i w stanie gorącym nanosi się dwu lub trzykrotnie na wykończoną powierzchnię; zanim naniesie się następnš warstwę należy poprzednio dobrze wysuszyć i oszlifować powierzchnię. Ten rodzaj wykończenia nie nadaje się do dębu gdyż dębina pod działaniem zawartych w pokoście sykatyw – ciemnieje. WYPEŁNIANIE PORÓW (mastykowanie) Wypełnianie porów przeprowadza się w celu zakrycia porów drewna oraz w celu zmniejszenia chłonności powierzchni drewna; pozwala to na zaoszczędzenie lakierów i politur. W tym celu używa się specjalnych gruntów, nazywanych gruntami stolarskimi lub mastykami. Mastyki sš to mieszaniny, składające się z pokostu, terpentyny, lakieru olejowego, sykatywy oraz „pumeksu”. Do drewna o małych porach nie stosuje się wypełniaczy, natomiast w czasie politurowania poddaje się drobno sproszkowany pumeks lub kredę, Proces wypełniania porów przeprowadza się następująco: mastykę nanosi się równomiernie na powierzchnię wyrobu za pomocš pędzla, szmatki lub szczotki, następnie wciera się tamponem w pory drewna. Tampon należy silnie naciskać ręką. Po wypełnieniu porów usuwa się z powierzchni nadmiar gruntu, wysusza, a powierzchnię wysuszoną szlifuje się papierem ściernym nr 140-180 tak, aby grunt pozostał w porach. Należy zwrócić uwagę na wszystkie pory aby były one wypełnione. Kity – używa się ich do wyrównania pęknięć, szpar i zagłębień widocznych na powierzchni drewna. Kity, stosowane przed wykończeniem przezroczystym nie powinny zakrywać naturalnego rysunku drewna i być dobrane pod względem barwy. Kit nanosi się szpachlą, a nadmiar po przyschnięciu szlifuje się. Najczęściej stosuje się: 1)kit z rzadkiego kleju glutynowego i maczki drzewnej – do wyrobów politurowanych, 2)kit z rzadkiego glutanowego lub kazeinowego i mielonej kredy – do wyrobów malowanych, 3)kit z pokostu i mielonej kredy – pod farby i emalie olejne, 4)kit z kalafonii, wosku i ochry – do wyrobów ciesielskich. POLITUROWANIE Jest rodzajem wykończenia wyrobów stolarskich najwyższej jakości. Celem politurowania jest nadanie powierzchni wyrobu trwałej gładkości i lustrzanego połysku. Podkreśla ono rysunek drewna – słoje roczne i sploty włókien. Uwidaczniajš się jednak wszystkie wady, jak plamy, rysy, nierówności; dlatego też powierzchnia, przeznaczona do politurowania , musi być przygotowana bez zarzutu. Poszczególne części wyrobu należy politurować oddzielnie. Do politurowania używa się roztworów zwanych politurami. Politura składa się z żywicy (szelaku) i rozpuszczalnika (spirytusu). Do politurowania jasnych wyrobów należy stosować szelak bielony. Szelak rozpuszcza się w alkoholu etylowym przez 10-12 godzin. Wykańczanie politurą szelakową stosuje się tylko do wyrobów, przeznaczonych do eksploatacji wewnątrz pomieszczeń. Politurowani polega na kolejnym Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich prywatności Liczba wyrobów z drewna, które pojawiają się w domu i ogrodzie, jest ogromna. W budynku drewniane mogą być okna i drzwi, podłogi, parapety, boazerie i inne okładziny ścienne, więźba, schody, meble, karnisze, nawet umywalki. Zresztą, cały dom może być z drewna! Na zewnątrz robi się z niego tarasy, oblicówki, płoty, altany, pergole, ławki... To surowiec szlachetny, ekologiczny, ciepły w dotyku. Jego trwałość może być bardzo różna: na wolnym powietrzu miękkie, niezabezpieczone drewno zniszczeje w kilka lat, właściwie pielęgnowane przetrwa stulecia. Temu w ogrodzie szkodzi niszczące ligninę promieniowanie UV. Lignina jest jednym z podstawowych składników drewna, łączy jego komórki, odpowiada za wytrzymałość i sztywność. Bez niej materiał szarzeje, staje się porowaty i podatny na działanie wilgoci. Gdy woda wniknie w drewno, to na przemian pęcznieje i kurczy się, co prowadzi do osłabienia jego struktury. Zawilgocone staje się doskonałą pożywką dla grzybów, które mogą powodować jego rozkład (butwienie), albo siniznę, która nie obniża wytrzymałości elementów, ale brzydko wygląda. Pleśnie i inne grzyby najlepiej rozwijają się, gdy wilgotność surowca przekracza 20%. Zabezpieczanie drewna Z filmu dowiesz się, dlaczego do impregnacji drewna trzeba koniecznie używać pędzla, a ostatnią warstwę lakierobejcy kłaść wałkiem i dodatkowo rozcierać preparat pędzlem. Dla żerujących w drewnie owadów jego wilgotność jest bez znaczenia. Drążone przez nie korytarze pojawiają się zarówno w stojącej w ogrodzie ławce, jak i w boazerii wewnątrz domu. Drewno na podłogach i tarasach jest jeszcze narażone na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Drewnianej ławce, stojącej w ogrodzie, zagrażają: wilgoć, palące słońce, znaczne różnice temperatury, grzyby, insekty. (fot. Bondex) Dlatego wybierając środek do zabezpieczenia tego materiału, musimy odpowiedzieć sobie na kilka pytań, z których najistotniejsze brzmi: czy będziemy malowali elementy użytkowane na zewnątrz, czy w pomieszczeniach? W dalszej kolejności rozważmy, przed czym chcemy je chronić: wilgocią, promieniowaniem UV, grzybami, ogniem, ścieraniem? Czy rysunek słojów ma być widoczny, czy chcemy go ukryć? Co z kolorem - podkreślamy czy zmieniamy? W zależności od odpowiedzi, dobierzmy właściwy preparat. Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej Jak drewnu przywrócić świeżość i barwę? Yan Cieśla - popularny bloger, mistrz ekostolarki, testował produkty Altaxa - linię żywiczną preparatów służących do odnawiania drewna. Z jakim efektem? Zobaczcie koniecznie. Impregnacja drewna na zewnątrz Drewno w ogrodzie i na elewacji musi sprostać dużym różnicom temperatury (od mrozów po upały), palącemu słońcu i deszczom. Tu sama dekoracja nie wystarczy, niezbędna jest także impregnacja. Najskuteczniejsza jest próżniowo-ciśnieniowa (wgłębna). Przeprowadza się ją w specjalnych urządzeniach, zwanych autoklawami. Z komórek drewna odsysane jest powietrze, a jego miejsce zajmuje impregnat. Środek wnika bardzo głęboko i zabezpiecza materiał na 15-20 lat. Ta metoda jest stosowana wyłącznie na skalę przemysłową, co znaczy, że nie zabezpieczymy tak starej ławki. Jeśli jednak potrzebujemy większej ilości drewna na ogrodzenie czy oblicówkę, możemy kupić impregnowane ciśnieniowo. Tartaki stosują też impregnację zanurzeniową - kąpiel zabezpiecza materiał na 5 do 8 lat. Malowanie jest najprostsze, ale i najmniej skuteczne - preparat wnika w głąb drewna na kilka milimetrów i zabezpiecza je na 2, 3 lata. Nakłada się go pędzlem lub wałkiem, zgodnie z kierunkiem słojów. Wybierając impregnat, sprawdźmy jego działanie - większość chroni drewno przed wilgocią i promieniowaniem UV oraz zapobiega rozwojowi pleśni i innych grzybów. Te zwalczające szkodniki mogą mieć różną zawartość substancji biobójczych. Przed ogniem zabezpieczają jedynie niektóre. Generalnie, impregnaty dzielą się na wodorozcieńczalne i rozpuszczalnikowe. Te pierwsze są prawie bezwonne (polecane do wnętrz) i można je nakładać na lekko wilgotne drewno. Rozpuszczalnikowe sprawdzą się przy konserwacji starego, wysuszonego materiału, w przypadku którego wodne mogłyby powodować pęcznienie. Przy tym zwykle skuteczniej zabezpieczają np. narażone na deszcz sztachety. Impregnaty mogą być bezbarwne lub koloryzujące (gdy zawierają pigmenty). Są transparentne, co znaczy, że nie maskują rysunku drewna. Nie tworzą lakierowej powłoki, dlatego impregnacja powinna być tylko pierwszym etapem konserwacji drewna. Jeśli chcemy zabezpieczyć je solidniej i uczynić bardziej ozdobnym, na zaimpregnowany materiał nakładamy warstwę lakieru, lakierobejcy, albo emalii. Drewno pokryte lakierobejcą (fot. Altax) Drewno pomalowane emalią (fot. Altax) Drewno polakierowane (fot. Altax) Do malowania płotów czy altan producenci zwykle polecają lakierobejce. To lakiery z dodatkiem barwników i pigmentów, które tworzą transparentną, podkreślającą rysunek słojów powłokę. Mocna i trwała warstwa jednocześnie zabezpiecza i dekoruje drewno. Ważne, żeby chroniła przed wodą, a z drugiej strony była paroprzepuszczalna. Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Bo preparaty nakładane na drewno eksploatowane na zewnątrz nie powinny tworzyć szczelnych powłok nieprzepuszczających pary wodnej. Wilgoć, która wnika w materiał przez pojawiające się z czasem pęknięcia, musi mieć możliwość odparowania. Jeśli szczelna warstwa lakieru to uniemożliwia, ciśnienie wytworzone wewnątrz będzie wypychać parę i doprowadzi do jej odspojenia. Kolejnym środkiem do malowania drewna używanego na wolnym powietrzu są lazury. Uzyskane z nich powłoki są nieco cieńsze, niż w przypadku lakierobejcy. Raczej satynowe, niż mocno błyszczące. Według zapewnień producentów, lazura głębiej wnika w drewno (podobnie jak impregnat). Maluje się nią np. okna i drzwi. Powłoki tworzone przez środki lakiernicze na zewnątrz powinny być nie tylko paroprzepuszczalne, ale i elastyczne. Dotyczy to wszystkich preparatów, także farb, które - w przeciwieństwie do lakierów i lakierobejc - zupełnie kryją rysunek słojów. Elastycznością i dobrą przyczepnością wyróżniają się rozpuszczalnikowe farby alkidowe, nazywane również ftalowymi. Są odporne na uszkodzenia mechaniczne i czynniki atmosferyczne. Powszechnie wykorzystuje się też wodorozcieńczalne farby akrylowe, odporne na promieniowanie UV i o mniej uciążliwym zapachu. Rzadziej starszego typu farby olejne, czy alkidowo-olejne. Farbami, tyle że o większej zawartości żywicy, są także emalie. Produktami z tej grupy nie należy wykańczać nawierzchni tarasów, nie są one bowiem wystarczająco odporne na ścieranie. Jako zabezpieczenie tarasu i ogrodowych mebli, szczególnie z gatunków egzotycznych, świetnie sprawdzi się natomiast olej, który wnika głęboko i dobrze chroni przed wodą. Nie zatyka porów drewna i umożliwia mu oddychanie. Nie tworzy widocznej powłoki, w związku z czym nie łuszczy się i nie pęka. Bezbarwny przywraca naturalny połysk i wybarwienie materiału, którego usłojenie jest dobrze widoczne. Najlepszym sposobem zabezpieczania tarasów jest ich olejowanie. (fot. Hartzlack) Impregnacja drewna wewnątrz budynku Wewnątrz domu środkami lakierniczymi wykańczamy boazerie, drewniane sufity, podłogi, drzwi, meble. W zasadzie nie ma konieczności ich impregnowania - o ile nie wprowadzamy drewna do łazienki. Ale przy malowaniu kilkuwarstwowym, zwłaszcza większych powierzchni, warto jako pierwszą nałożyć lakierobejcę za środkiem impregnującym. Drewna w domu raczej się nie impregnuje - wyjątkiem jest to, które trafia do łazienki. (fot. Drewnochron) Lakier jest najczęściej stosowany do zabezpieczania drewnianych podłóg. Podkreśla ich naturalny wygląd i tworzy twardą powłokę, która chroni przed uszkodzeniami nawet miękkie gatunki drewna. Polakierowana powierzchnia jest gładka, a sam preparat nie wnika w materiał, tylko jako ochronna warstwa zostaje na jego powierzchni. Jeśli po latach ta będzie brzydko wyglądać, można ją zeszlifować. Lakiery mogą być bezbarwne albo barwione. Do wyboru mamy matowe, półmatowe i z połyskiem. Najlepiej nakładać je pędzlem lub wałkiem z krótkim włosiem, w 2 lub 3 cienkich warstwach. Do malowania podłóg i schodów stosuje się lakiery rozpuszczalnikowe na bazie poliuretanu oraz lakiery wodorozcieńczalne, przy czym powłoka wykonana z tych pierwszych z reguły wykazuje większą trwałość. Minusem środków rozpuszczalnikowych jest nieprzyjemny zapach, który wydzielają w czasie wysychania. Po malowaniu pokoje trzeba intensywnie wietrzyć przez kilka dni. Wyroby wodorozcieńczalne są w zasadzie bezwonne, utworzona z nich elastyczna powłoka nie łuszczy się i nie pęka. Jeżeli chcemy zabezpieczyć posadzkę przed ściemnieniem, przed nałożeniem lakieru nawierzchniowego należy ją pokryć podkładowym (kaponowym). Do malowania mebli zaleca się lakiery wodne, jednak mocno błyszczącą powierzchnię uzyskamy tylko dzięki rozpuszczalnikowym (np. nitrocelulozowym). Jeśli zamierzamy delikatnie zmienić kolor starego krzesła, przydadzą się lakierobejce. Można je też pociągnąć transparentną bejcą, która nada nowy kolor albo przyciemni materiał, pozostawiając widoczne usłojenie. Te występują jako wodne, spirytusowe i nitrocelulozowe - pierwsze wysychają najdłużej. Jednak bejca nie zabezpiecza drewna, jedynie je barwi. Dlatego pokrytą nią powierzchnię trzeba dodatkowo polakierować. Lakier tworzy wyjątkowo twardą powłokę, dlatego właśnie nim najczęściej wykańcza się drewniane posadzki. (fot. V33) Uzyskanie zupełnie nowego, jednolitego koloru umożliwią farby i emalie, które zakrywają rysunek słojów. Warto po nie sięgnąć, gdy chcemy odnowić meble, czy drewniane elementy wyraźnie nadgryzione zębem czasu. Nowoczesne farby do drewna, podobnie jak lakiery, wytwarzane są najczęściej na bazie żywic alkidowych lub akrylowych, jako wyroby rozpuszczalnikowe bądź wodorozcieńczalne. We wnętrzach lepiej aplikować produkty wodne, które - choć nie tak trwałe jak te na rozpuszczalnikach - w trakcie wysychania nie emitują szkodliwych substancji. Farby wodorozcieńczalne występują jako matowe, półmatowe albo błyszczące, rozpuszczalnikowe tworzą powłoki błyszczące lub półmatowe, bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. Dostępne są też farby kredowe, polecane przede wszystkim do dekoracyjnego odnawiania mebli. Są wodne, przywierają nawet do nieoczyszczonego drewna, lecz łatwo się ścierają i dają nietrwałą powłokę. Podobnie jak w ogrodzie, w domu można stosować olej. Preparatami z naturalnych składników (olej lniany) zabezpiecza się również powierzchnie, które mają kontakt z żywnością: kuchenne blaty, deski do krojenia. Na podłogach olej podejmuje konkurencyjną walkę z lakierem. Ten lepiej chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi, ale olejowaną posadzkę łatwiej odnowić. Aplikuje się go nieco inaczej, niż pozostałe preparaty. Olej nanosi się pędzlem lub szmatką dopóty, dopóki drewno "pije" - nadmiar należy usunąć. Niestety taki zabieg trzeba regularnie powtarzać (raz - dwa razy do roku). Czym nakładać środki do zabezpieczenia drewna? Przeznaczone do malowania lub olejowania drewno, zarówno zewnętrzne, jak i w domu, ma być czyste i suche (wilgotność do 10%). Stare warstwy lakieru i farby należy zeszlifować lub usunąć przy pomocy opalarki albo specjalnych zmywaczy, potem wygładzić papierem ściernym. Im dokładniej zostanie to zrobione, tym ładniejsza będzie powłoka malarska. Po zakończeniu szlifowania drewno czyści się z pyłu wilgotną szmatką. Ubytki można uzupełnić szpachlówką (np. akrylową), a w miejscach większych uszkodzeń wkleić wstawki z drewna odpowiedniego gatunku. Środki zabezpieczające drewno nanosi się wałkiem o krótkim runie bądź pędzlem (olej także szmatką, zaś bejcę gąbką). Wałek lepiej sprawdzi się przy dużych powierzchniach, np. podłogach. Gładkie powierzchnie malujemy pędzlami o miękkim włosiu. Do produktów rozpuszczalnikowych dobieramy pędzle o włosiu naturalnym, do wodnych te ze sztucznym. Większość preparatów zabezpieczających drewno nanosi się miękkim pędzlem (fot. po lewej: Lakma) lub wałkiem o krótkim runie (fot. po prawej: Dekoral). Zabezpieczamy drewno - kilka porad na koniec Uważnie czytajmy informacje na etykietach - sprawdźmy, czy wyrób jest przeznaczony na zewnątrz czy do środka, w jakich warunkach i na jakie powierzchnie go nakładać. Jeśli łączymy różne środki na jednej powierzchni, upewnijmy się że producent zaleca takie rozwiązanie. W przypadku niektórych preparatów się to nie uda - z drewna pociągniętego lakierem olej po prostu spłynie! Gdy zależy nam na szybkim ukończeniu prac, stosujmy środki szybkoschnące. Generalnie produkty wodne lepiej sprawdzą się wewnątrz pomieszczeń, szczególnie gdy możliwość ich wietrzenia jest ograniczona, a rozpuszczalnikowe poleca się do malowania elewacji i ogrodzeń. Zwykle nakłada się je na drewno w kilku cienkich warstwach - gruba może pękać i gorzej wygląda. Janusz Wernerfot. otwierająca: Vidaron Tapczany tapicerowane - Wygodne i praktyczne tapczany do pokojów dziecięcych i młodzieżowych sprawdzą się w małometrażowych powierzchniach. Szybkie otwieranie i składanie siedziska jest bardzo praktyczne, ułatwia dostęp do pojemnika. Oferowane przez naszą pracownie tapczany są pokrywane różnokolorowymi i wytrzymałymi tkaninami. W ofercie również modele dwuosobowe. Zastosowanie poduszek podkreśla wypoczynkowy charakter tego mebla. Dodatkowe funkcje, pozwalają maksymalnie wykorzystać powierzchnie,(pojemniki podnoszone w różnych płaszczyznach, składane oparcia, oraz wysuwane szuflady). W ofercie znajdziecie Państwo pomysłowo wykonane modele w różnych kształtach. Tapicerstwo Rafał Stanuch 34-130 Kalwaria Zebrzydowska ul. Stolarska 19 A tel./fax 33 876 41 38 Jesteśmy tu po to by się Ci jakość. Spółka „ALGA” jest importerem wyrobów z drewna z lasów północnych, w tym głównie z Rosji. W naszym asortymencie znajdą Państwo: deski tarasowe, boazerie, podbitki, szalówki, elewacje, deski podłogowe, drewno konstrukcyjne, deski heblowane, a także różnego rodzaju listewki i akcesoria. Importujemy wyroby z modrzewia, świerku, sosny, abachi czy osiki. W celu zwiększenia atrakcyjności naszej oferty wprowadziliśmy do sprzedaży także wyroby z północnego drewna pochodzenia skandynawskiego. Dlaczego my? Będąc bezpośrednim importerem i przedstawicielem rosyjskiego producenta, możemy zaoferować najatrakcyjniejsze ceny, przy bardzo wysokiej jakości towaru. Nasza firma bezustannie się rozwija, dzięki czemu ilość naszych punktów handlowych wciąż rośnie. Naszym celem jest dotarcie do wszystkich miejsc w Polsce w rozsądnej cenie za transport. Jakość produktów 100%Szybkość realizacji 99%Obsługa klienta cen 99%Pełna i rzetelna informacja o produkcie, szybkość realizacji zamówienia, fachowe doradztwo, kultura zamówienia, jasny opis towarów na stronie, wsparcie oddziału regionalnego, szybka reakcja, szybka realizacja, tani transportMarcinKatowice - klientŚwietna jakość towaru, szybka dostawa, bardzo dobry kontakt, pomocny - klientCałość żamowienia w jak najlepszym porządku. Profesjonalizm obsługi i dostarczenie towaru na piątek z plusem!KarolWrocław - klientBardzo miła obsługa. Fachowe, rzeczowe i konkretne doradztwo. Szybka - klient Asortyment Bezustannie staramy się poszerzać swoją ofertę by w pełni usatysfakcjonować naszych klientów, w związku z czym wprowadziliśmy do asortymentu deskę tarasową oraz prestiżowe wykończenie elewacji jakimi są półbal, fasada, diagonal czy romb, a także egzotyczne drewno znajdujące zastosowanie miedzy innymi przy budowie saun. Drewno z rejonów bardziej wysuniętych na północ, charakteryzuje się jaśniejszym kolorem oraz mniejszą ilością wad, w porównaniu z polskim surowcem. Nie jest tak podatne na działanie światła. Ze względu na mniejsze przyrosty, cechuje się wysoką wytrzymałością i najwyższą, naturalną odpornością na grzyby oraz niesprzyjające warunki atmosferyczne. Dodatkowo drewno to jest łatwiejsze w obróbce. Drewno z północy Rosji bardzo chętnie kupują skandynawscy producenci do dalszej obróbki i dystrybucji tego towaru w Europie. Oferowany towar posiada certyfikat pochodzenia oraz certyfikat fitosanitarny. Prowadzimy sprzedaż detaliczną oraz hurtową, cały czas poszerzając naszą ofertę. Do każdego klienta podchodzimy indywidualnie, elastycznie dostosowując ofertę do Państwa potrzeb. Zespół Jesteśmy grupą młodych osób, które połączyło wspólne zainteresowanie – świat drewna. Razem, chcemy wnieść do ogrodów i domów naturę oraz piękno. Szkolimy się i uczymy nieustannie, aby móc pełnić swoją misję w najlepszy możliwy sposób. Wiedza jest nam potrzebna, byś mógł być pewien, że wniesiesz do domu najlepsze możliwe rozwiązania. Historia spółki2007Pierwszy oddział firmy w miejscowości Gójsk. Zdobycie pierwszych stałych odbiorców oraz ich zaufanie. Dbałość o jakość oferowanych produktów. 2012Dwa nowe składy drewna. Coraz liczniej pojawiający się stali klienci, rozszerzenie asortymentu, znajomość rynku. Szkolenia, by móc wspierać i lepiej doradzać naszym klientom. 20184 oddziały + 2 biura. Docieramy do coraz większej ilości klientów poprzez obniżenie kosztów transportu – dla wygody klientów. Ciągłe szkolenia i nieustanny rozwój. 2020Zapał do pracy, jeszcze większa żądza wiedzy, masa zadowolonych klientów. Co jeszcze nas czeka?

zbyt na wyroby z drewna